24 augustus

24 augustus Vandaag was bijna mijn laatste pagina van mijn Blog! Een dag waarop je meer grijze haren krijgt! We staan op in pakken mist en rijden naar Servie! Naar Zlatiborg! De douane was ernstig en beetje eng, maar we zijn erdoor geraakt zonder dat ze onze honden opgemerkt hebben! Oef! Het binnen rijden door de Servische bergen was prachtig! Mijn Grita staat op ontploffen! Ze wil haar kleren ergens wassen, naar huis bellen want ze maakt zich erg druk over de camper en hare Fiat die te hard verslijt hier en wil op een autocamping slapen om zich te wassen en een autogarage vinden! Veel wensen dus die niet in vervulling zullen geraken vandaag, zoals ze dat wilt! Mijn wens is gewoon niet stressen! We vinden nergens een wassalon, er is een autocamping in de buurt maar niet open en nergens een plek om naar het buitenland te bellen. Ze heeft enkel internet met nog meer slecht nieuws over de Camper! Alles leidt tot hevige discussies! De honden maken het ons niet gemakkelijker! Ze zijn momenteel echt een blok aan ons been! Arme zieltjes kunnen er niet aandoen en treffen geen schuld natuurlijk! Achja, Het kan ook niet alle dagen kermis zijn. Arriveren in een nieuw land met nieuw geld en nieuwe tradities is niks voor een dag zoals deze! Ik weet effe niet meer welke kant op! De mist van vanmorgen zit nu in mijn hoofd! Griet wil het opgeven en terug naar huis rijden! We hebben net samen 200 euro in servisch geld afgehaald, dus ik stel voor Servie nog uit te doen! Na vele discussies en richting Retie, rijden we terug richting Zlatiborg! Het is zondag misschien morgen meer geluk! Ik blijf hopen op een mirakel! We rijden door de grasheuvels en stoppen bij een riviertje! We wassen wat onderbroeken uit, maken lekker eten en komen weer op adem! Het is hier Prachtig! Geen last van niemand en de hondjes alle plaats om zich uit te kunnen leven! ZEN! Erna kan je erom lachen, probeer ik in mijn achterhoofd te houden! Dat werkt! Ik stink wel, maar ik heb eten! Een arme zwerver stinkt ook en heeft mss geen eten! Als ik daaraan denk heb ik geen reden meer om te klagen! Dat helpt ook (-: Dan wil je deze dag gewoon vergeten en troost zoeken bij elkaar! En typisch komt er dan een kerel af die niet meer weg te krijgen is en heel de avond is weer voorbij! Hij was duidelijk geinteresseerd in een van ons of zelfs allebei, een beetje wanhopig misschien. Hij snapte onze duidelijke signalen niet! Hij kon ook geen Engels en belde telkens zijn zus op die Engels kon en waarmee we telkens moesten praten over weetikveel! Zijn zus belde dan terug om hem raad te geven. De raad was onze facebook vragen ons uitnodigen bij zijn thuis of mee iets gaan drinken met hem in de stad! We hebben er vandaag echt geen zin in en steken de schuld op de honden dat we ze niet alleen willen laten. Onze doggies hebben ons gered! Hij vraagt dan voor morgen, dusja pffff we hebben geen keus dan morgen dan maar toe te zeggen. Zijn zus komt ook mee dus das wel ok dan! Zijn ouders komen aangereden om hem op te pikken om naar de stad te gaan, hij geeft ons een kus om dag te zeggen en als zijn ouders er zijn nog een, zodat zijn ouders dat zeker gezien hebben! Lol wij lachen er nadien eens goed mee en wassen onze wangen (-: