5 oktober

5 oktober Vandaag beloofd het weerbericht dat het niet gaat regenen! Dus we nemen geen regenjas mee en vertrekken de bergen in. Het is 5u klimmen tot aan de top van de berg Pietro Sul en 4 uur wandelen tot het lake Iezer. De route begint vanaf we de camping buiten stappen! We wandelen door het dorpje en waar de berghelling begint, daar eindigen de huisjes, waar ze net prachtig werden! Het is een stijle weg naar boven. Bijna aan het meer begint het te regenen. We zitten in de dikke regenwolken. We zien alleen nog wit! We zijn boven en hebben geen uitzicht. Het is ijskoud, want zijn niet voorziek op zoveel koude dus schuilen met ons3 onder een stukje rots tot het over is. We wandelen verder en komen uiteindelijk boven uit bij een meteohuis. 2 waakhonden komen op ons af gelopen! Ze grommen wel, maar ze doen niks. Dan komt er een vrouw naar buiten. Ze zegt dat we binnen mogen komen om wat op te warmen! Het is zaaalig warm binnen! Heerlijk!!! Ze geeft ons lekkere verse kruiden thee! Amai wat een luxe!!! Ze is heel vriendelijk en lief! Ze woont en werkt hier helemaal alleen! Als ze wilt bellen moet ze op een stoel gaan staan! We babbelen gezellig en kunnen het goed vinden met haar! Als we opgewarmd zijn doen we weer een volgende poging! Ze zegt dat we als we terug naar beneden komen, maar terug binnen moeten komen om iets te eten. Keilief!!! We vertrekken en al snel begint het te stortregenen! Onze vingers vriezen eraf! Onze kleren zijn doorweekt! We halen het meer! Prachtig!!!! We proberen te schuilen onder een minirots, maar Grita is de koude beu en voelt haar vingers niet meer, dus gaan we maar terug naar de vrouw! Ze schept een bordje slasoep uit voor ons (dezelfde als gisteren) alleen hier zweeft ook een ei in. Ze smaakt hetzelfde, maar we zijn nog steeds niet zot vd smaak! Als je bevrozen bent, dan gaat zoiets warm wel goed naar binnen! We krijgen nog een vers hoofdgerecht ook nog! Was wel heeel lekker! Blijven nog lang babbelen hier. Ik doe de afwas. Onze kleren drogen aan de stoof dus we zijn hier goed kunnen bekomen! Dan moeten we echt gaan want het is nog 2u wandelen terug naar beneden en het is al laat! We nemen afscheid van de hele lieve vrouw en bedanken haar voor alles! Als we naar beneden wandelen begint de zon ineens te schijnen!!! Aaah dat is weer typisch he! Achja het zij zo! We zien onderweg een manneke van 10 jaar zonder zadel zijn 3 paarden naar huis rijden! Geweldig hoe de mensen hier samenleven! Onderweg komt er een zatlap op de brommer naast ons rijden en wil met ons praten. Hij is zo zat dat hij zigzag rijd en zelfs van zijn brommer valt. We zitten gelukkig nog maar een paar straten vd camping af, dus zijn verlost van hem! Mijn lieve grita had gisterenavond al pasta gemaakt voor als we terug zouden zijn vd bergen, die gaan we nu lekker opsmullen! Lenuza komt naar ons om te babbelen, ze zegt dat ze niet meer spreekt tegen haar man. Ze is blij dat we er zijn en ze haar hart eens kan luchten! Ze kan met niemand anders praten, omdat ze hier in kleine dorpjes heel wat afroddelen! Ze huilt en is echt verdrietig! We babbelen nog lang met haar en knuffelen en troosten haar een beetje! Dan gaan we slapen, want we zijn bevrozen!