16 augustus

16 augustus Smorgens is mijn grita gaan wandelen, ik slaap uit, want voel mij nog altijd niet optimaal! Dan gaan we ontbijten en en rijden we al vroeger naar Alexandra van het info centrum om mijn oor dicht te laten plakken voor de Canyon! Ik hoor geen steek meer nu, met mijn oordopjes + tape erover! Onze gids kon amper Engels. We rijden mee in zijn stokoude volkswagen. Laten de hondjes bij het eethuis in de buurt, ze hebben geregeld dat ze op onze hondjes zullen passen! Keigoed! Dan mogen we onze pakken aandoen en vertrekken we naar de canyon. We zijn maar met ons 2 die meegaan, wat een luxe!!! Het water was IJSkoud!!! Maar het was WAUW Prachtig Machtig Mooi!!!!!! Wat we niet wisten is dat er geen weg terug is of zijweg als je iets niet wilt, dus je moet verder en je moet springen! Dat besef was even slikken! We moeten 8 keer springen van de rotsen om verder te geraken! Een keer van 8 meter, 2X 5 meter, en kleinere sprongen van 3 meter! Het was echt super! Soms was er een lange smalle tunnel van 1000 meter hoog en maar een meter breed waar je door moest zwemmen! 4uur lang moesten we door 4 graden koud water klimmen! Achter elke bocht lag er wel een nieuw paradijslijk avontuur! Zo enorm prachtig! Onderweg was er wel vlak naast ons een stuk rots zo groot als een bowlingbal naar beneden gevallen op +\- 2 meter van ons! Was wel even schrikken! Soms waren er leuke parcours, over boomstammen klimmen, van watervallen glijden etc. Een keer was er een keihoge watervallen tussen twee rotsen. De gids ging er tussen hangen al zittend met zijn rug tegen de ene rots en voeten tegen de andere rots. Hij was danlsp een soort brug waarover we moesten klimmen! Hahaha en Grita geraakte er niet over en zat ineens op zijn schoot! Daar hingen ze dan schoon tussen de rotsen, precies of ze de tango aant dansen waren! Ik probeer grita omhoog te trekken, want de gids moet wel blijven zitten om niet neer te storten. Ze geraakt er uiteindelijk, met haar benen in de lucht! Ze krijgt de slappe lach en die gaat niet meer over tot de Canyon gedaan is(-:! Het was van begin tot einde meer als de moeite waard! We moeten aan het eind helemaal terug via de weg naar boven klimmen! Het uitzicht bovenaan is wel Prachtig! Het is wel zweten in zon strak dik pak! We gaan terug naar onze hondjes en eten daar iets! Dan rijden we terug naar de weg waar we daarstraks naar boven moesten klimmen om het uitzicht nog eens te bewonderen. We parkeren onze auto op de berg. En gaan nog wat in de bergen wandelen, we passeren kleine huisjes en de bompa groet ons al van ver! We wandelen terug en er komt een jongen keifier naar ons toe gewandeld. Hij kan Engels en zegt dat hij van honden houd en zelf ook 22 pitbulls heeft! Op dit moment veranderd mijn Grita ook in een pitbull. Want 22 honden heb je niet meer voor het plezier. Hij zegt keifier dat het gevechtshonden zijn! Hij wil er mee opscheppen, maar beseft nog niet dat hij het verkeerde publiek aan de haak heeft geslaan! Mijn Grita geeft hem 1000 argumenten waar hij niks op kan zeggen, omdat ze gelijk heeft! Ik kan je nu zeggen dat je er echt bij wou zijn! Ik besluit dat we onze auto die hier niet ver vanaf staat, maar verhuizen. Ik wil geen platgestoken banden hebben morgen! We kamperen nu beneden aan de rivier. Ook een mooie plek. Er komen nog mensen van Montenegro naast ons kamperen!